Deklanşöre Hoş Bir Dokunuş

Fotoğraf çekmek her şeyden önce gerçekten bir dürtüdür. Hatta daha abartılı anlatılırsa, böylesine gördüklerimizi kaydetme isteği, resmen ciddi bir hastalıktır. Bir başka açıdan bakarsanız bu olaya önemli değil neyi, kimi çektiğimiz hatta proje hazırlayıp hazırlamadığımız bile, sadece kaydetmek istediğimizi belirleyip deklanşöre hoş bir dokunuş yapmamız da yeterlidir. Bu işlem bu kadar basittir. Fotoğraf dalı ile uğraşan herkes, toplumsal belgeci tarzda insanları ve olayları çekip onlarla bir proje hazırlamak, ya da doğa fotoğrafları çekip insanların beğenisine sunmak için sergiler açmak zorunda değildir. Önemli olan öncelikle bu işten kendisine pay çıkartmak ve tat almaktır. Kendimiz için fotoğraf çekmeye başlar, sonra bu oyunun içerisinde kendimizi eğitiriz. Hatta fotoğraf, sanat ve ders olarak ilkokuldan başlatılması gereken, her bireyin gereksinimdir. Görsel estetik, gözlemcilik, kişisel gelişim, toplum içi sosyalleşmek yine bir fotoğraf makinesine sihirli, hoş bir dokunuşun sonuçları sayılabilir. Sebep olarak ise bu oyunun hammaddesinin tükenmemesidir. Fotoğraf için bir damla ışık yeter. Ve bu ışık her gün bazen istemediğimiz kadar aydınlatıyor dünyamızı. Doğamızın vazgeçilmez unsurudur güneş ışığı. Bu bağlamda düşünülmesi gereken; kutsal kitaplarda Allah’ın, ‘NÛR’ diye bahsettiği bu nimeti, tüm insanlığa sunarken, fotoğrafçılara da bir alan yaratmış olmasıdır. Bir o kadar gümüş tuzu ve bromür de cömertlik kıstasıdır…  

         Bu günlerde fotoğrafa ilgi giderek artmakta. Bunun sebeplerinin en başında sayısal fotoğrafçılığın sağladığı, maddi külfetin azalması ve yapılan işlerden daha hızlı sonuç alınması gibi imkânlardır. Tabii bunun yanı sıra insanların alım gücünün biraz artması, belki biraz da fotoğraf makinesi piyasasındaki rekabetten ürünlerin ucuzlaması da olabilir. Sonuçta her yenilik, hoş bir dokunuş yapabilmek ve fotoğrafa ilgi duyan bireylerin üretime geçmesinde her geçen gün yeni bir yol daha açmış oluyor.
      Deklanşöre hoş bir dokunuş bazen bir dağ başında, bazen deniz kenarında, bazen gün batımında, bazen ahşap kokan bir sokakta, bazen en kalabalık sokaklarda, bazen bir yakınımızın düğününde, bazen laf olsun diye, bazen bir daha göremeyeceğimiz bir yerde hatta bir insanla, bazen her gün, bazen senede bir, bazen…

Bu bazenlerle ansiklopedi kalınlığında yazılacak sayfalarla örnekler verilebilir. Lafın sonunda her şey sebep aslında fotoğrafın büyülü dünyasına girip, deklanşöre hoş bir dokunuş yapmaya.

 
   En başta yüzyılın icadı diye bahsettiğim bu makine ile güneşi ampul yapıp bir sokak lambasına takabilir, ya da güneşi basketbol topu yapıp potaya sallayabilirsiniz. Yetenek eğitim ve tecrübe ile ortaya çıkar. Eğitim ve tecrübe kazanmak bireylerin kendi özgür iradesidir. Açıkçası bu alanda, deklanşöre hoş bir dokunuş yapabilmek için,kendi sınırınız kadar sınırlısınız!              

                                 

 

 2007, Çorum